Het is vrijdag 16 mei, VVV-balie Rotterdam Centraal. Het is een prachtige dag en toeristen lopen af en aan. De omroep instalatie schalt door de hal: “De… internationale trein… naar… Brussel… van… acht minuten… over… 10… rijdt vandaag… (tromgeroffel)… niet…”. Bij de collega van de spoorwegen staat een lange rij met gestrande en tevens gefrustreerde reizigers.

Aan mijn balie komt een groepje Aziatische jonge dames aangelopen. “Good Moring”. Good morning, how are you? Het blijft even stil en ze kijken elkaar aan. Wie neemt het woord? De kleinste van het stel dan: “We go Kie, Kie, Kie…”. Kinderdijk, zeg ik. Ze maakt een sprongetje en lacht. “Yeeeeees Kidiek. How we go”? Van binnen zucht ik even, dit verhaal vertel ik dus 50 keer per dag. Maar van buiten zet ik mijn vriendelijkste glimlach op, en ik doe of dit de eerste keer in weken is. You want to go by boat? “Uh, Yes?”. Okay.

Ik sta op en pak twee folders. Eén van de boot excursie die om 12u gaat, en één van de Waterbus die ze elke 30 minuten kunnen nemen. In hun handen zie ik een Aziatische reisgids. Dat belooft weinig goeds, want daar staat meestal in dat ze met bus 90 moeten. Dat kan maar is duurder, langzamer en natuurlijk minder leuk, maar omdat het in hun gids staat krijg je het vaak niet uit hun hoofd gepraat. We doen toch maar weer een poging…

Terwijl mijn collega van de spoorwegen de huid wordt vol gescholden door een gebrekkig Engels sprekende man (alsof een baliemedewerker er iets aan kan doen dat er weer een onverlaat voor de trein is gesprongen…), loop ik terug naar mijn plek. Look, there are two good options to go to Kinderdijk by boat. This is the boat excursion and it leaves only at 12. The price is 15 euro and it takes four hours in total. In de folder wijs ik de tijden en prijzen aan. The other option it to take the Waterbus. Ik vouw de folder open met het reisschema. It leaves every 30 minutes and you have to transfer at the second stop. This is only 40 minutes one way and you can buy a daypass for 12,50 euro which includes return trip and entrance to Kinderdijk. Een verzameling verbaasde ogen kijkt me aan. Ze hebben waarschijnlijk geen woord begrepen van wat ik zeg. Gaan we weer…

You understand? Er wordt druk gebladerd in de reisgids en gewezen op een foto met de molens van Kinderdijk. “Kie, Kie, Kidiek? Bus 90?” Hoe voorspelbaar, ze moeten die gidsen eens wat vaker updaten. Vol goede moed ga ik door. Ah you want to take bus 90. That’s also possible, but it is much more expensive, takes longer and the boat is much nicer. Het meisje wijst naar het stationsplein en trekt een hulpeloos en moeilijk gezicht. “Where bus?” The bus is not from here you first have to take a metro. Metro and bus cost you 18 euro and it takes more than an hour one way. “No Metro! Bus!” Sorry hoor, ik wist niet dat je kwaad werd. Met pijn en moeite koester ik mijn meest vriendelijke glimlach. It is first metro, then the bus. Ze kijken weer of ze water zien branden.

Ik pak de city map erbij. Look, we are now here, Central Trainstation. You can take this metro to Zuidplein. From Zuidplein you take bus 90. “Ooooooh, metro?”. Metro is 6 euro. “6 euro”. You understand? “Yes”. Okay. From Zuidplein you can take Bus 90. Bus is 12 euro. “Oooooh bus…” Ze wijst Zuidplein aan. Yes bus is from there, Zuidplein. “Not here?” No not here.

Tegen beter weten in doe ik toch nog een poging. But by boat it is only 12,50 euro, including transport and entrance. Look, the waterbus leaves form this place, next to the Erasmusbridge. That is only 25 minutes walk? “walk?” Yes walk to Waterbus, 25 minutes. “No, no not walk, bus!” You can take the tram to the Waterbus. “No, bus, where ticket?” Ik geef het op, ik ga ze niet in de waterbus krijgen. You can buy metrotickets here for 6 euro. Bustickets you can buy in the bus. “Ticket here?” No busticket, only metroticket here. “ooooooh metroticket…” Er volgt een hektisch en druk overleg, ik denk in het Chinees. Achter ze staan andere toeristen inmiddels ongeduldig te wachten. Geen oogcontact maken want dan gaan ze staan roepen terwijl ze nog niet aan de beurt zijn. De rij bij de spoorwegen staat inmiddels tot halverwege de hal. De jongedames kijken druk om zich heen en ze wijzen verschillende kanten op. Ik vraag me ondertussen af hoe ze ooit tot in Rotterdam gekomen zijn… “Okay thank you!”.

Ze lopen weg, waarschijnlijk op zoek naar de bushalte voor bus 90. En nog voordat ik goed en wel een keer kan ademhalen staat de volgende klant voor mijn neus, een man met een hoedje. “Bonjour, parlez-vous français?” Bonjour, non. English, or mon collègue… probeer ik in mijn beste Frans terwijl ik naar mijn collega wijs. Ik draai me vlug om… Nu eerst een kop thee!

Ter info: Dit verhaal is gebaseerd op de dagelijkse praktijk op mijn werk, maar is ook deels fictief. In werkelijkheid hebben we uiteraard verschillende middelen om ook slecht Engels sprekende toeristen goed op weg te helpen.