The survival of the fietser

Eerder geplaatst op filedier.nl

April 2014. Vandaag fiets ik door de stad. En niet zomaar, maar al schrijvend. Schrijven en fietsen tegelijk? Dat klopt, met mijn route schrijf ik Rotterdam op de straten van Rotterdam. En de ‘Runkeeper App’ op mijn telefoon houdt het voor me bij. Vooraf heb ik de route uitgestippeld, en ik moet de hele route geconcentreerd blijven want ik mag geen hoekje missen want dan mislukt het project. Een geprint kaartje met de route heb ik op mijn stuur geplakt. Normaal fiets ik zo snel mogelijk de stad uit, weg van het drukke verkeer, verkeerslichten en de andere vele obstakels in de stad. Maar nu moet ik me 28 kilometer lang door de stad kronkelen. Een ware survivaltocht!

Bikewriting Rotterdam

De route begint bij historisch Delfshaven langs de Delfshavense Schie. Hier ligt een prachtig rood fietspad als route de stad uit. Op dit eerste stuk kom ik al gelijk een tegemoetkomende fietser tegen die een bericht aan het versturen is op zijn telefoon. Gefixeerd op zijn schermpje komt hij mijn rijbaan opgeslingerd. Ik bel en roep en net op tijd stuurt hij terug, terwijl hij zijn telefoon nog net niet laat vallen. Ik snap dat niet, als ik fiets zit mijn telefoon in mijn zak. Veel te bang dat ik hem op het wegdek zou laten stuiteren… Maar berichten sturen tijdens het fietsen lijkt tegenwoordig wel volkssport nummer 1. Levensgevaarlijk soms.

Ik draai rechtsaf de wijk in en kronkel door verschillende straten voor de R en daarna de O. In de oude wijken in Rotterdam west heb je veel fietspaden in drukke winkelstraten die langs de stoep liggen. Hier lopen niet zelden voetgangers het fietspad op zonder te kijken of er wat aankomt. Om zich vervolgens het leplazerus te schikken als je al bellend voorbij komt fietsen. Wielrenners behoren geen bel te hebben, vindt ‘men’, maar aan die onzin doe ik niet mee. Een bel is broodnodig als je in en om een stad wilt fietsen.

Ik ben aangekomen bij de eerste T. Ik draai de ’s Gravendijkwal op, een drukke weg met niet de beste luchtkwaliteit. Hopelijk gaan er snel veel meer mensen elektrisch rijden dat zou super zijn voor dit soort straten. De doorstroming van het gemotoriseerde verkeer heeft hier prioriteit. Met als gevolg dat je als fietser vaak erg lang staat te wachten bij de verkeerslichten. Bij de kruising met de West Kruiskade staat mijn licht echter al op groen, maar ik moet toch vol in de rem omdat het rechtsafslaande vrachtwagentje me niet ziet aankomen in zijn dode hoek. Gelukkig zag ik het aankomen, dan maar er achterlangs. Dat is stiekem het leuke van zo’n city survival fietsrit, je moet zelf goed opletten en daardoor ben je super scherp. Alles onder controle.

Ik vervolg mijn route en de tweede T brengt me op de Westersingel en bij het nieuwe Centraal station. Even later bij de E moet ik op de Coolsingel een stukje tegen het verkeer in. Een tegemoetkomende brommer probeert me terecht duidelijk te maken dat dat niet de bedoeling is en dringt me ter hoogte van de Koopgoot de stoep op. Eigenlijk heeft hij gelijk, maar ja, dit is een uitzonderlijke situatie, ik ben Rotterdam aan het schrijven meneer!

Via de Blaak rij ik door naar het oostelijke Laurenskwartier om daar weer een R te rijden. Ik ben al bij ROTTER en volgens mij heb ik nog geen fouten gemaakt. Maar net als ik aan de D wil beginnen bij Oostplein maakt mijn achterwiel een rare beweging. Lekke band! Gelukkig heb ik een reservebandje en een pompje mee, maar leuk is anders. Dat dat precies nu moet gebeuren. Een minuut of twintig later kan ik mijn route vervolgen, maar wel met zwarte handen. Het begint steeds meer op een echte survivaltocht te lijken.

Maar het einde komt in zicht. Ik rij inmiddels in Kralingen en via de D en de A kom ik in het rijkste stuk van Rotterdam. Langs mooie lanen en grote villa’s maak ik de M. Hier geen druk verkeer meer, maar wel slecht wegdek. Opmerkelijk dat je in het rijkste stuk van de stad ineens over klinkers stuitert die er al 50 jaar in liggen. Ik snap ineens waarom die mensen hier allemaal een hele dikke ‘four wheel drive’ voor de deur hebben staan! De route eindigt voor de campus van de Erasmus Universiteit. Ik pak mijn telefoon om te kijken of ik echt geen foutjes heb gemaakt. En ja, het staat er echt, mijn Rotterdam route is geslaagd! Alleen aan het Weena was de GPS een beetje in de war door de hoogbouw. Dat moet ik thuis maar handmatig even herstellen dan. Ik druk op stop en opslaan en start gelijk een nieuwe rit. De zon schijnt, ik plak er nog een rondje Krimpenerwaard achteraan, uit de drukte van de stad!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *